EMEĞİN SANATI E-DERGİ
1 ŞUBAT TARİHLİ 153. SAYI YAYINDA!
E-Dergiyi aşağıdaki linkten açıp okuyabilir; issuu.com'a üye olarak bilgisayarınıza indirebilirsiniz:
http://issuu.com/emeginsanati-dergi/docs/153._sayi_eme____n_sanati_e-derg__?e=9904523%2F6549368
ABDULLAH KARABAĞ:Mıhemede Benli
ADNAN DURMAZ:Son Şaki
AHMET YILMAZ TUNCER:İzleri Kaldı Gözlerimizde
AHMET TAHSİN ÇINAR:Anlıyorsun Değil mi
BEKİR KOÇAK:Yalanı Bağışlamayın Sahibine
BÜLENT AYDINEL:Aşk Sosyalisttir
CEM EREN:Laylon Leğen Olsun
ERCAN CENGİZ:Tenim Kar Yanığı
ERDEN ERDEMER:Ölü Kuşlar Tragedyası
HAKAN KAYA:O Yoksulluk O Aşk
HALDUN HAKMAN:İlk Kıyım
HIDIR KARAKUŞ:Yıldızım
HIZIR İRFAN ÖNDER:Zamana Tutsak
LÜTFİYE BOZDAĞ:Seninle Birlikte Yürümek İstiyoruz...
MEHMET RAYMAN:Yer Yatağı
MUSA SU:Kil Tabletin Şifresi
NECİP TIRPAN:Kaç Kez
NİSA LEYLA:Yaşamak Lazım Hiçleşmek Lazım
ÖZER GENÇ:Geçer
ÖZLEM KESKİN:Asansör
SEMA LALE:Şiir İçmek İstiyorum
SERKAN ENGİN:İntikamın Alfabesi/Ailem(!) ve Diyalektik
TAN DOĞAN:Bana Aydınlık Dile
VİLDAN SEVİL:Tekinsiz Bir Gece, Dört İdam
YAŞAR DOĞAN:Kutu Tvist
YAVUZ AKÖZEL:Kafka
ALİ ZİYA ÇAMUR:Çentik
Bildiğiniz gibi ülkemizde, yaşanan acayip, trajikomik, artık pek de şaşırtıcı olmayan olgularla birlikte menfaat, devlet ve cemaat üçgeni içinde ülkede baskı, soygun düzeni artarak devam ediyor. Yavuz hırsız ev sahibini suçlu çıkarır örneği bir türlü maskeleyemeseler de soyguna değil, soygun haberlerine yasaklar, sansürler geliyor. Üstüne üstlük, sosyal medyaya egemen olma adına yoğun bir sansür düzenini işletmeye koyuldular...
Bu olan biten içinde, günümüz burjuva sanat dergilerine baktığımızda, tek dertlerinin, şiir geliştirip, boyutlarını genişletmek değil şiirde anlamı tartışmak olduğunu görüyoruz. Her şeyi çözümlemişler, şiiri hayatın can suyuyla buluşturmuşlar, sıra anlamı ele almaya gelmiş gibi…
Şiirle anlamın serüveni bitip tükenecek bir serüven değil. Bir uçta, anlamla sürekli başı dertte şairler bulunuyor. Uyuyup uyanıp onunla uğraşıyorlar. Şiirde anlam rastlantısal diyenlerden, anlam düzyazıya özgüdür, şiire aykırıdır diyenlere kadar uzanan oldukça geniş bir yelpaze.
Aslında dertleri anlamla değil de doğrudan içerikle ilgili. “Şiirin içerikle ilgisi olamaz” diyecekler, ama karşılarına dikilecek dağı göze alamıyorlar. Aslında salt biçimciliğin tedavülden kalktığını onlar da iyi biliyorlar. Biçimci görünmeyi yürekleri kaldırsa anlama laf dokundurmaya çalışmak yerine içeriği bombalayacaklar. Amaçları, şiirin anlamsal temelinden birkaç çivi oynatabilmek... Ya da bulundukları sırça köşkten, genç şairlerin, şiir heveslilerinin gözlerini alarak, kendilerinin cesaret edemediklerine gençleri yöneltebilmek…
İş cinayetleriyle katledilen ne maden işçileri ne Tuzla tersane işçileri ne fabrika önlerinde direnenler ne de HESlere direnen köylüler onların imge haritalarına girer. Onların haritalarında ne gerçek aşk, ne hayat, ne umut, ne özlem vardır. Onların haritalarında benliklerinin karanlık köşelerindeki labirentler vardır, umutsuzluk vardır, boyun eğmek vardır, eğilmek vardır…
Bugün burjuva şairlerin büyük çoğunluğu konformizmin etkisinde kalarak, kendisini öteleyerek, kendine yabancı “uysal” şiirler yazıyorlar. Bunun içinde anlamsızlığın kalesine sığınıyorlar. Yalnızca kendilerini ve kendilerine biat eden azıcık okuru tatmin edebiliyorlar. Sonra da “şiir kitapları neden satmıyor” diye feryat edegeliyorlar.
Muhalif ve müdahil olamazlar. Çünkü muhalif ve müdahil şairler düzene karşı “suç işleyen” şiirler yazmaktadırlar. Onlar, iktidarın dayatmalarından ve onların verebileceği acılardan korkmazlar.
Egemen edebiyat ortamının tüm olanakları sanal bir elmadır. Bu elmayı yiyerek varlığını sürdüren ve şiir damıtan “uslu şairler”, “elma kurdu” olarak hâllerine şükredip duracaklardır.
Diğerleri ise hayatın ve kavganın içinde olacaklar, inançla, hırsla ve aşkla!
EMEĞİN SANATI
http://issuu.com/emeginsanati-dergi/docs/153._sayi_eme____n_sanati_e-derg__?e=9904523%2F6549368
