TAN DOĞAN: Bir Kadın

bir kadın

bir sisin ardına sığınmış aşk : ürkek yorgun köz

yüreğini sırlamış bir kadın bir ömür

gözlerinde en eski haritası acının

alnındaki çizgiler dünya

savaşlardan çıkmış bir yaralı can

açlık görmüş yokluk ve ölüm

kucağında sallamış zaman denen çocuğu

emzirmiş göğüsleriyle ruhunu her mevsim

hüznü sırtına çivilenmiş kambur

derdi anlam

dilleri lâl

mezar taşlarında bırakmış son türküsünü

bir şiir biliyormuş -unutmuş

elleriyle gömmüş yedi sülâlesini tarihe -ey gülüm

bakışlarında büyütmüş ‘öfke denizi’ni  -kim anlar

çamura bulamış her yarasını

sevdası bir yitik öyküde sır

düşlemişyıkık duvarlarının altında bir başka şiir
elinden tutmuş bir adam / öpmüş
aralanmış gül dudakları  -ey gelmez ‘söz’
susmuş gülücüğünde ilk ve son dize
dizlerinin bağı çözülmüş  düşmüş
‘sonsuz bir rü’yâ’ya dalmış : soyunmuş :
sevişmiş bir ırmağın kumunda üç gün üç gece
salmış içindeki kirli kanı -ey ‘hûzur’
mavileşmiş çatlak bedeninde ol su yatağı
dirilmiş içindeki ölüler
kuş olmuş kanatlanmış cennetine
sırra kadem basacakken uyanmış

yüreğini sırlamış bir kadın bir ömür

bir sisin ardına sığınmış aşk

köz kalmış

tan doğan