VEDAT KOPARAN: Kadın — BÜLENT AYDINEL: Biz Geliyoruz

KADIN

tarihin vurgun derinliğinde ilkel komünden bu güne
esaretin zincirinde kırılacak omuzdaş hep birlikte
taşı delen suyun gücünde sabrı demler hüznü içinde
gözleri sevgi dolu bakar özgürlük mavi tutku bizde

çekiciliğin estetiğinde üretimde yaşamı var edende
tanımların en güzelinde sen her çiçekte bal özünle
bu güne vurur yürürüz birlikte omuzdaş gelen güne
özgürlük al şafaklarda yanan bir ateş ellerimizde

saflar bizi bekler sen önde yaşamı güzelikle şekillendirmede
sızısı su yatağını arayan nehirde ılıman iklimler mevsiminde
doğanın estetiğinde sen olmazsan bir yanım eksik çökende
sevgi sağanağı yağar bulutlar tamlanırız özgürlük ateşinde

VEDAT KOPARAN 

 BİZ GELİYORUZ

I
Ey çelişkilerin dönüşüme uğradığı dev volkan
Ey miladını yazamayan tanımsız tarih
Kuruyan dallarını kendi budayan sır ormanı ey
Çaresiz gözlerle belirsiz düşlerin kundağında ufku gözleyen eçhel mahkûmiyetlerin mimarı vahşi gözardılardan sızan tehdit
Seni tarlaya beni sofraya hepimizi dünyaya sığamaz eden kayıp önemseyişlerin yorgun vakanüvisleri konuştu
Gülü şehirden atın bülbülün isyan saatidir
Yabani sürülerin salındığı kaçak çayırlara dökülen suları kesin
Kökünden kesilmiş kaktüsleri zulümden korkan aşk sürgünü kapılara bırakın
Muzaffer komutanların fütursuz edalarıyla girsin kuşatılmış karanlık kapılardan iblis
Çelik ve ahşap ve kemik ve kan yığınağı kapıları açın
Şimdi yerkürenin mahşere mahşerin ızdıraba tahammülsüzlüğünü konuşma vaktidir
Şehre ses veren bütün kanalları açın
Ey güvercini göçer kaçar korkar belleyen acemi ebced çözücüleri

II
Düş serüvencileri
Bize tanım koyup söylediler
Yola revan olup sevda kuşları biriktiren iki cansınız
Tutuksuz yargılanan iki dal heyecansınız
Artık bunu kirli ama görkemli giysilerimizle çıplak ayak yürürken
Çakıl taşlarının üstünden
Sevdaya dönüşen yeteneklerimizin tümüyle biliyoruz
Toplayın getirdiğiniz ne varsa zemheri zindanlarınızdan ve terk edin şehri
Çıkınlarımızda ışıktan sözcüklerle biz geliyoruz

BÜLENT AYDINEL