ÖZLEM KESKİN: Günaydın!

GÜNAYDIN!

Akşam olacak.  Yok;  çökecek akşam.  İnecek,  oturacak insanların üstüne. Ya da çullanacak mı desem. Akşam saldıracak kente.  Akşamla gece arası bir tutamcık. Sonra hemen gece başlayacak. Gece eşittir herşey. Akla gelebilecek herşey geceleyin. Gece karanlık. Gece korkunç. Yoksa niye kaçışsın insanlar. Niye soksunlar ki kafalarını damlarının altına.

Birazdan işçiler düşecek yollara. Gece vardiyası… Sömürü katlanacak. Yoksa taçlanacak mı desem. Birazdan biraz daha ucuza gidecek emek.

Bebekler ve çocuklar uykuya yatacak. Ninni sesleri taşacak pencerelerden. Ve hiç biri belirsizliğe uyanacakları bir uykuya yattığını bilmeyecek.

Babalar hırpalanmış dönecek eve birazdan. Babalar; hepsi değil ama, bazı babalar anneleri dövecek. Anneler sebebini hiç bilmeyecek.

Işıklar sönecek birazdan. Tecavüze uğrayacak milyon tane kadın. Hem de yıllardır olduğunca olağan. Hem de hiç fark etmeden. “Oğlanın ayakkabısı eskimiş.” diyemeden bir horultudur başlayacak.  Pazar malı naylon donlar susacak haksızlığa.

Birazdan bir adam ölecek. Çocuklu bir adam. İş kazası olacak ağır bir işte. Gazeteler yazmayacak, haber değeri taşımayacak. İşe girerken imzaladığı kâğıt hemencecik ortaya çıkacak. “TAZMİNAT İSTEMEYECEĞİM.” Karısı susacak. Alıp ölüsünü, kafasını hemen damına sokacak.

Su gibi oğlan çocuklar salyalı adamlara satılacak birazdan. Pazarlığı yapanlar canlı türlerinden insanın mensubu olacak.  Oğlanların en karası dönüşte yirmibeş kuruşa pembe bir pamuk şekeri alacak.

Hatta birazdan bir deprem olacak. Şiddeti düşük ama yoksul çatıları indirecek yoksun bedenlerin üstüne. Ezilirken onlar kimileri hiç sallanmayacak.

Silah sesleri başlayacak birazdan. Kendilerinin olmayan bir savaşta gençler ölecek. Hem de kahraman olacaklar kimileri. Hayatı öylece yarım bırakmış ve kahraman. Ve ölü… Kimse duymayacak, kan akacak. Çok akacak. Korkunç olacak. Hayat susacak. Uyduruk şeyler bulaşacak güne.

Birazdan bir maden ocağında patlama olacak. Sahipleri uykudayken canlar göçükte kalacak. Fark eden bir şey olmayacak ama birkaç gün tamirat için ayrılacak. Ölenlerin yerine birileri zaten form doldurmuş olacak. En sağlıklıları, en güçlüleri seçilip çağrılacak.

İki kardeş elele tutuşup birazdan çöpleri gezip ekmek arayacak. Belki de bulamayacak, dönüp aç yatacak. Ne dede gelecek rüyalarına ne de peri. Hiçbir dilekleri olmayacak. Hem de bulamadıklarını görenler olacak.

Bir adam biraz kadın eti satın alıp birazdan tiksinç hazlarına yatacak. Sonra satan adam da alan adam da kız çocuklarını sevindirmek için birer çikolata alıp evlerine koşacak.

Analar çorapların yırtılan yerlerini yamayıp halı dokumaya oturacak birazdan. Bütün gece atılan ilmek iki lira tutacak. Uykuya zaman kalmayacak.

Birazdan uyuşacak birileri. Bir şeyler koklayacak. Kan taşısın diyeyken damarlar şırınga sokacak. Sonra hep uyuşuk kalacak. Birileri de para kazanacak…

Onyedisinde birileri adaletsiz bir yarışa ders çalışacak birazdan. Tek düze bir ders. Ezber. Kafalar almayacak. Koca kafa olacak. Kocaman kafa. Düşünemeyen kafa. Birilerinin işine gelecek bu da.

Birileri harita üzerinden bölerken dünyayı birazdan kemik yığını bir bebek yapışmış anasının memesine bombalara hedef olacaklar. Tekmeyle ayıracak cesetlerini barış gücü askerleri. Dünya postal altında kalacak birazdan. İnsanlığın en ortak, en kutsal işlerinden biriyken hem de emmek ölüme değecek. Sonra birileri kocaman lokmalarla yiyecek.

İki oğlan bir dükkânı soymak için plan yapacak birazdan.

Bir adam eski sevgilisini vuracak.

Kızların uygunsuz görüntüleri çekilecek.

Yaralının birine ambulans yetişemeyecek.

Biri hastane kapısında can çekişecek.

Bir ev tutuşup kül olacak.

Bir kadın kötü yola düşme kararı alacak.

Biri kendini asacak cebinde borç senetleri.

Bir kadın ya da bir adam ihanete uğrayacak.

Bir çocuğa araba çarpıp kaçacak.

Çocuklar kaçırılacak.

Birazdan çok felaket olacak. Dünya geceye çalıyor hep. Birazdan çok geç olacak. Lütfen açalım pencereleri sabaha. Birazdan boğulacağız yoksa.

Günaydın!

ÖZLEM KESKİN