ADNAN DURMAZ: Unutulmuş

UNUTULMUŞ

RESİM: ADNAN DURMAZ

yürekler satılmış-aşklar iflas etmiştir-öpüşler krom tadında

bir yağmur yağıyor-bu şehirde düşler mezatlanmıştır

hüzün hüzün dedikleri bir

yağmurlu sokak lambalarıyla kalmıştır

ey ölümü parka yapıp girdiğim bulvarlar ey

kaçtır ki

metruk parklarda sabahlanmıştır

kaçtır ki

bakışımın peşi sıra sivil polisler

gülüşüm taammüden suç sayılmıştır

sen beni yaramdan sevemedin ya

kemanları kan içinde ilistir olmuş dostluklar

büyük ve şanlı çınarların altında

yaşanmamış aşklar örümcek bağlamıştır

gecenin en kahpe sularında

can vermeye değer gözler

zümrüt broşlara kapatılmıştır ey

berceste dizeler gibi bakışlar

irinli aşkların son model ön koltuğunda

hüzün ki

yağmurlu bir gecede soluk soluğa koşan o deli tay

gelip gelip tam döşümde çatlamıştır

sen beni kavgamdan sevemedin ya

bir bakışın bir yüreğe saldığı bahar

bitti artık

bu şehir iflah olmaz

sokaklarda bali çeken çocuklar

kaç gündür aç gezen gurbetçi

bayrakları paçavraya döndürülmüş

eski korsan gemileri

çürümüş atıldığı kıyılarda

meydanlardan geçersem ne zaman

içimde bir şair yeniden asılmıştır

nere gitsem

üstüm başım bir yağmur

geride sen kalmışsın nereye gitsem

yüreğini tartarak yosma salon ışıklarında

yürüdükçe bir bulut çıkar koynumdan

mavileşir yüzüm

akşam

hicrana keser

gözlerime yıldızlar damlar benim

ben ne zaman ağlasam

sen beni

kasırgamdan boramdan sevemedin ya

alnıma bozkır eylüllerini çizdim

sarı yapraklar savur peşim sıra ey şehir

yaralı bir turnanın kanadını sararım ıssızlarda

kapaklanmış atımı vurdum

üç el ateş ağladım yaslanıp ondan kalan buluta

dem olur bu devranda sata sata nen varsa

bir saltanat alırsın belki bir zaman sürer

bir ömür kalır geride

bir yığın makyajlı söz cilalı günler

aşkı artık bulamazsın

ağla ey şehir

bütün suçlu insanlarınla

sokak çocuklarınla işsizlerinle

yüreği lazımlığa dönmüş bar mafyası eski gerilla

ve utanç yataklarınla

suçluluk gözyaşlarınla ağla ey şehir ağla

ben o yıldırım düşenim haritadan silinmiş bakışlarımla

sevdayı ben acının topraklarında buldum

sen beni kavgamdan sevmedin ya

ömür dedikleri savrulan bir kum

bir bozlağım bozkırlarda

kendimi söyler giderim

iyi ki ben sende unutuldum

ADNAN DURMAZ