AĞLAMA ÇOCUK, AĞLAMA
ağlama çocuk, ağlama gülüyorsa toprak
güneş gülüyorsa
güneşi karşılamaya yıldızlar varsa hâlâ karanlığa inat
ağlaya ağlaya büyürsen, gözyaşını bilesin de büyüyesin
artık kaldıramaz bu toprak
zulüm altındasın çocuk, ellerimden biliyorum zulmü
de ki son halkasıdır yükselişi o karanlık yüzlerin
ağlama çocuk, ağlama güneşe çık selamla her gün
kara gözün, kara kaşın o mazlum bakışınla
elinde nergis olsun açsın her bahar
ağlama çocuk, ağlama baban vurulsa da gözlerinin önünde
senin ile koyun koyuna uzansa da toprağa
kara ellerin tetiğinden çıkan o donuk yüzleri güldürme
ağlayıp da umudunu köreltme kardeşinin
zamansız işlere çekme beni
ağlama Uğur, ağlama
senin yaşındakiler ağlamamalı
bedenine saplansa da on üç kurşun
ağlamakla tüketmemeli kendini
son nefesin de olsa çocuk haykır inatla, haykır ki
zulme ve faşizme karşı bir yürek olabilsin bütün çocuklar
yoksa nasıl dağılacak ki toprağı saran bu karanlıklar
ERCAN CENGİZ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder