ALİ ZİYA ÇAMUR: Kan Damlıyor Ateşten

KAN DAMLIYOR ATEŞTEN

Çoğalan kamburumuz çilesidir hayatın.

Yıldızların ırzına uzanmış çelişkiler,

Kan damlıyor ateşten betonarme günlere.

Tufanların şakağında çatlıyor uygarlıklar!

Sızlanıyor cinayetler sokaksız bir telaşa,

Ağlamalar birikmiş sızıyor afiş afiş,

Helâk pazarında zincire vurgun sloganlar...

Ekmekler sahte, bankalar ortak cemseyle,

Kırgın ormanlarda kanamalı dallar...

Coplanıyor sessizlikler tütüyor çığlıkları kentin!

Gözlüklerin arkasında işleniyor sıyrık cinayetler,

Düşüyor üç gözlü yıldırımlar karanfil sofralara...

İhbarlar birer mürekkep imzalanıyor kanla,

Uydularda bütün gün dönüp duruyor yalanlar!

Haramdır çağın dokunuşları her bedene,
Haramdır kösnül tükürükleri ekşimiş kentin!
Kiralık haramiler devşiriyor salyalarını ateşin,
Yakıyor hadım tacirler frengili leşlerini,
Karnelerinde hazları kırık, tüyü bozuk nazlar...

Kederlere altın doğranıyor kasalardan,
Kanlı suyu döndürüyor çarkını rezaletlerin.
Yarasalar suskun, akrepler sessiz, çıyanlar dingin...
Bir ustura dönüp duruyor
primitif tanrıların elinde.

(Tay Dergisi S. 129)

ALİ ZİYA ÇAMUR