KADINIM BEN
—Dünya kadın hakları gününde, kadınlara ve analara armağan olsun...—
kadınım ben;
doğuranım
çoğaltanım, yürütenim
ben ki;
besleyenim, büyütenim...
sevince, uğrunda ölünen
sevilmeyince suç işlemiş gibi öldürülen...
yasaktır sevişim
yasaktır gülüşüm
onay vermezse ağalar beyler
anne, baba kar etmez
katlim vaciptir
verilir hükmüm.
fazladır artık yaşamak
hükmüm bakidir, mutlaktır ölümüm...
kadınım ben;
binlerce yıldır benden sorulmuştur
toprağın verimi
tohumun sırrı?
bendim yetiştiren
buğdayı, mısırı.
bendim bilcümle yiyecekleri
ambarlarda saklayan
bendim bölüştüren, paylaştıran
hiç kimseyi aç bırakmayan
benim eserimdi, komün denilen yaşam
üretilen her şeyin paylaşıldığı bir zaman
bendim düzenin temsilcisi
bendim her şeyin anası
ve de tanrıçası
her şeydik, biz kadınlar?
Marduk ortaya çıkıp
tanrılar erkekleşinceye kadar...
çok önceydi Adem'den
Adem doğmuştu, kadının bereketinden
Havva çıkıverdi ortaya
Adem'in kaburga kemiğinden...
kadınım ben;
binlerce yıldır bereketi temsil ederim
Anadolu'da, Kibele'yim
denizin öte yakasında, Demeter
bereketim ben
aşk benim
sevda benim
bensiz yaşam ölümden beter
tohum bile yeşermez bensiz
bensiz aşk, sevgi olmaz
bütün umutlar yiter
anayım ben
her şeyin ilkiyim
ırmaklar bile benden doğar
akarım köpük, köpük
yaşama sevincim bütün dünyaya yeter...
atarım acılarımı içime
sonsuzdur sabrım
geniştir, lakin sır küpüdür yüreğim
ezilmişliğim için bir kelamda bulunmamışımdır
katlanırım çekilmez sanılan acılara
canımın sıkıldığı şey
tam bir insan yerine konulmayışımdır...
önce erkekler doyar sofrada
sonra da ben
eğer bir şeyler kalırsa ortada
çünkü, sofradaki yerim
en sonuncu sırada ...
kadınım ben;
benim her şeyin anası
gelmişin, geleceğin
benim her şeyin aynası
ne bilmek istiyorsan bak yüzüme
yeter ki gör
yeter ki anla beni...
korktuğunda sokulacağın
yalnızlığında başını yaslayacağın
zor günlerinde seni anlayan
şefkatle başını okşayan
sevinçlerinize ortak olan ve
sımsıkı sarılıp koklayan
benim...
anayım ben;
kadınım,
doğurganım, yürütenim
besleyenim, büyütenim
ben kadınım...
sayısız şiirler söylenmiş
milyonlarca kitap yazılmış
yetmemiş kelimelerin gücü
beni anlatmaya
çekmişim, çektirmişim
bilgelik meyvesinden önce ben yemişim
ondandır her şeyi bilişim
oğlan isteyene, olmaz
tek başına sürmez yaşam, diye
yanında kız da vermişim
söyledim ya
kadınım ben
öküzün olmadığı yerde çifte koşulan
kaybolan zamanın hesabı bile
benden sorulan
açmayan gülün
ötmeyen bülbülün
solan çiçeğin
bütün olumsuz gerçeğin
benden sorulur hesabı
çünkü, ben
kadınım...
çok savaşlar çıktı benim yüzümden
çok kaleler kuşatıldı
nice kadehler kalktı havaya
nice kılıçlar çekildi
ay ışığının yakamozunda
dedim ya
kadınım ben...
bir deniz gibiyim uçsuz bucaksız
bazen sakin, bazen dalgalı
tsunami olur coşarım
aşarım bütün surları
girerim cümle kalplere
bilirim bütün gizli sırları
zaman olmuş
parmağımda oynatmışım
koca, koca kralları,imparatorları
diz çöktürmüşüm
şahlara, padişahlara
altından taç'lar takılmış başıma
bazen de, kır çiçekleriyle örülmüş
bahar çelenkleri?
yetmemiş;
kulağıma da küpe takılmış
köleliğim bilinsin diye ve
ayaklarıma halhal...
geçen zaman ne hale getirmiş beni
neyim ben, kimim
tanrıça mıyım, çariçe mi
köle miyim yoksa kraliçe mi
önce başına taç konulan
sonra her şeyin hesabı sorulan
ben...
kimim ben
neyim!
doğuran benim
besleyen, büyüten ben
benim her şeyin başı
ben her şeyim
ben anayım
aşkım ve sevdayım
kavuşmak için,
can verilen,
ölümüne çalışıp,
dağlar delinen, Şirin
ve de,
uğrunda ölünen Leyla'yım
ben kadınım
kadınım ben...
kadınım?
kadın?
HASAN MAHMUT DEVREZ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder