ÖLÜM SOLUKSUZ MARATONDUR
seni çok aradım sevda öykülerinde
uçup giden güvercinlerin peşinde
gökyüzünün yabancısı gibi
o mavilere alışkın gözlerim
düşer dağarcıklara şiircesine
ölüm soluksuz maratondur
anlayan anlar da
anlamayanın nesine
kar altında gölgesiz ağaçlar
mahzun ve masum
kedi gözlerinde bulut
kapımızın önüne kadar sisler
kapıyı açsam girdi girecek
küslüğümüz kendimize
sitem say güceniklik
senin sevdan hücre hücre yüreğinde
yanıbaşında yürüyenler
kainatın hüznünden bihaber
kaç gündür suskunum
durdu nutkum
kaç bininci ok geçti kader çizgisini
dingin olan hiçbir şey yok
sararan sayfalarıyla eski kitaplar
cengaver haykırışları
çığ altında hala bu çağda
unutulan bir sözcük masumiyet
bir eli yağda bir eli balda
gezgin ağırlayan taş avlular
yüzü asık gözü kapalı
bizden bilip her şeyi
için için ağlar
kaç gündür yokum
azraille karşılaştı bir yakınım
içinde düşsel ırmakların
kuru ağaç dallarında gözleri
özlemiyle güneş renginde ışıkların
el salladı belli belirsiz
sevdamızı allayıp pullasanız da siz
kafa karışıklığı ön safta
memleket ah memleket
bir yanı zifiri karanlık
bir yanı sis
BEKİR KOÇAK
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder