UFUKTA BİR MIZRAK BOYU YÜKSELİR
Bütün umutlar tükenmeden az önce
Şair uzun bir yolculuğa çıkar
Yarı aralık bir kapı arkasından
Hoşça kal der kısa sözcüklere
Göğüs cebine gözyaşı doldurur
Ve alır yerden dostun attığı gülü.
Hesabında yok artık urganın kısalığı
Anıtlar aydınlığında yapılır şölen
Erkek bir yılkı atıdır, öfkenin haremine yönelir
Verir sözün hakkını bölünürken ekmek zulmün elinde
Tutar direnirken vurulmuş ölülerin kolundan, kaldırır
Kanlı ağzını öper yalnızlığının.
AHMET TAHSİN ÇINAR
BİR İNSAFSIZ UYKU
Karanlıklar içinde soğudu hava
Korkudan adamlar
Zulümün gücünü çıkardı
Ölümü olmayan tabutlar
Bir insafsız uyku
Ve ülkem
Büyük uçurum kıyısında
Ertelenir acemi baharlara
Kızıl kavgalar
Oysa giyerdik parkaları
Aniden hazırlıksız yakalanmayalım
Yada
Karlar erken düşecek diye
HAMZA İNCE
UYARI!..
Tepinip durma dünya düşlerimde
Ezme beni çamur gibi
Bakma benim haslığıma
Aldanma sevecenliğime
İnsancıllığıma
Gül bile batırır dikenini
Sevenlerine!..
Kırıp dökme dünya rüyalarımda
Viran bırakma hülyalarımı
Bakma benim öksüzlüğüme
Aldanma benim yetimliğime
Uysallığıma
Kedi bile dalar sıkışınca azıcık
Sahibinin gözlerine!..
HIZIR İRFAN ÖNDER
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder