CEM EREN: Eylüldür Sonbahar

EYLÜLDÜR SONBAHAR

eylüldür sonbahar

sarmaşıklar ,

aşıklar

uzatmalı sevgilileri gökyüzüne

ben sana...

rengine kahve düşünce yaprakların

gözlerine benzeyecek sonbahar

en çok sonbaharda kalır yüreğim

gözlerinden beri ...

sonbahar eylüldür

eylül çocukluk günleri zamansızlığıdır

büyüme telaşlı ...

problemsiz bir havuzdur yüreğim

müfredat dışı acılarla,

saklı gözyaşlarıyla doldurulmuş

boşalan ve dolan

ve en çok susmayı bilen...

okul önü...

siyah önlüklü kalabalıklardır

müstahdem süpürür anıları,

yalnızlıkları

en çok sobedir çocukluk

sobalarında kuru meşe yanan sınıfın

mızıkçı müzik öğretmeninin dilinde

flüt fluluğunda ...

belirli gün ve haftaların belirsizliğindedir yarınlar

nisanlar,mayıslar,ekimler,kasımlar ...

ve senin için ayarlanmış

aylara bölünmüş

hüzün ve sevinçler

devlet erkanının dev ekran kara tahtasında...

sıra dışıdır bazen sıra içleri

altındaki yumurta kokuları

ve etek altı hürriyetlerin dokunulmazlıkları

en çok eylülde sevdim seni

giyinirken yaz

sonbaharı

anılar,

kokular

unutulunca bir mevsimin içinde ...

en çok eylülü sevdim

içinde sen olunca ..

CEM EREN