ALİ ZİYA ÇAMUR: Heybemdeki Rüzgârlar—MEHMET GİRGİN: Sağanaktı

HEYBEMDEKİ RÜZGÂRLAR

Çöktüğümüz torlularda gül dizdik
Gezden göze…
Omuzlarımızda sökedurdu
Geceye karşı şafak,
Sırsız sabahlara ulamaya kalktık ufukları
Ya koptu ip, ya dolandı boynumuza…

Ne uzandık üçgüllerin üstüne, bulandık çiye,
Ne dalgalarda atabildik takla.
Ya ıslandık arzularda, ya ıslatıldık…
Ne usandık tutkumuzda ne us’latıldık….

Şimdi heybemdeki rüzgârlarda
Silerim tozlu nakışlarını yıldızların
Şimdi gözlerim baştanbaşa samanyolu
Ayaklarım ırmak…

Diyorum ki,
Yürüyüp şafakların doruğuna
Titreyen bulutlara gölge olsak…
Ayaklarım altında terden sulansa toprak...

Diyorsun ki,
Islak türkülerde çiçek gibi tozlaşsak;
Dalmak değil mi sonu,
Bir çift gözün ışığında evrene....

İkimiz de biliriz ki
Bu dalgalı salınımda durmak...
boğulmak! 

_________
Torlu: İp, lastik ya da sazlardan örülerek yapılan ayakları kısa tabure…
Üçgül: Yoncaya Anadolu’nun birçok yöresinde verilen ad…

ALİ ZİYA ÇAMUR

SAĞANAKTI

sağanaktı
böcek yağdı
bulut ıslandı
adamlar dondu

sağanaktı
ölüm yağdı
öksüz kaldık
köksüzlük saldık

sağanaktı
ıslandık
uslanalım dedi adam
deli misin dedi kadın
çocuk güldü

sağanaktı
yürüdük yukarıya
aşağıda uçurumlar
ve vedalar bırakarak
orada da ıslandık

sağanaktı
doluya döndü
deniz delirdi
güneşin gönlü yoktu
şenlik arıyordu ay
ve deliler güldü

sağanaktı
bulutları tırpanladı
anıları gütmekten geliyordu kadın
adam bu çocuk adam olmaz dedi
çocuk şair oldu kendince
ve herkesi ıslattı şiiriyle
ıslandık işte

sağanaktı
selleri içtik
serseri olduk
kainata dolduk

sağanaktı
binlerce yıl öncesine aktık
binlerce yıl sonrasını anlayarak
(çimenleri ve dertlerimizi suladık)

MEHMET GİRGİN