AZİZ KEMAL HIZIROĞLU: Özgeçmiş—İRFAN SARİ: Emanetin Mavi

ÖZGEÇMİŞ

FOTOĞRAF: ADNAN DURMAZ

               -ülkemdeki çoğu evin kapısında asılıdır-

yürüyen evlat
ağıt anne yorgun baba
uzun yolculuk

yalnız evlat
boş istasyon
inmez binmez aşk

üreten evlat
giyilen tulum
yerleşik gurbet

yaralı evlat
camı buğulu hastane
kayıtsız polis

mahkum evlat
yirmilerde gerçek
altmışlarda düş

tahliye evlat
boşalan tulum
kirlenen gurbet

pusuda kalmış evlat
öksüz anne
yetim baba

AZİZ KEMAL HIZIROĞLU

EMANETİN MAVİ

RESİM: ADNAN DURMAZ

ve gür aleviyle
mor geceye türkü taşırım ben…

suyun ateşe dokunması gibi
bir kızgın bağırtıdır uykularımın menekşesine
aynı akarsuyla saçlarına salınmak
ve anı rüzgara taramak
gönlümün ay ışığını

sırtıma bir diş bahar sonrası yaz
bir gecenin içinde gece
onun içinde

kaçar rüyalarıma verdiğim uykular
terimde bıçağını bileyen
yıldız suratıma bir gamze sıcaklığı taşır
anne, bir kez daha doğur beni anne
ilki benim vicdani reddimdir

gökyüzünün mavisini dik dizimin yırtığına
harladığın fırtınadır biraz bulut tut üstüne
bir uçurtmaya tutuştur ellerimi
dudaklarını sevgilim
Mezopotamya topraklarının kavgasına dokundur
çünkü saçlarını çaldım tel tel
topacım öyle döner toprağın ayasında

yarın doğacak güneş kadar emin olduğum
korkak
hazin
muzdarip
bir yaşam askılarını takmış omuzlarından
ağlasa iki eli ıslak
kucağından düşürmediği uzun sakallarına takılı
bir parça fail
ölüm el arabalarına konulmuş taşınır

düşlerime baskın var
ama mor geceye türkü taşırım
dolanarak beline
kolların kelebek
uyurum bir daha uyanmak için yarın
emanetin var bende
öptüğün yer
mavi.

İRFAN SARİ