ADNAN DURMAZ: Kıyamet Kitabesi

KIYAMET KİTABESİ

bütün peygamberler oraları terk etti

bitti bütün vaatler

tekinsiz karanlıkta kördüğüm oldu yollar

güneşin ölümüne şahit oldu sömelek çocukları

artık güneşsiz bir dünyada yaşayacak doğacak olanlar

alışır mı  karanlığa gözleri

bunu konuşuyor köşe  başlarında etliye sütlüye karışmayanlar

herkesin sorusu şuydu

peki güneşe ne oldu

ne yaptık biz ona

fahişelerin ve zındıkların başlarına

kutsal peygamberlik nuruna benzer

ışıklar taktı birileri

dağıldı dağlardaki sürüler

ve çoban çok geç anladı

artık kavalının ötmediğini

öylece kalakaldı ıssızda

nereye gideceğine bir türlü karar veremedi

belki hala oradadır

açlıktan ölmemişse oturduğu taşın üzerinde

peki neden doğmuyor güneş

çoban ne yaptı ki ona

ihtişamlı bir çürüme başladı

dans ediyor çürük kurtları

lağım fareleri şarkı söylüyor

kemiriyor böcekler kutsal kitapları

din adamlarının sesleri delik deşik çıkıyor bu yüzden

kevgire dönmüş yağlı sesleriyle hala devam ediyorlar dualarına

ne dedikleri anlaşılmaz oluyor seslerinin deliklerinden üğünürken heceler

hatta gülüşleri ve düşleri yiyen  asalaklar yüzünden

gülüşler liyme liyme yüzlerden dökülüyor

gülüşler ne kusur işledi güneşe karşı

neden doğmuyor

baharat kokan zeytin kokan aşk kokan

şehirler yıkılmaya başladı

bilinmedik caniler doluştu umutların sokaklarına

yol kıyılarında ölmüş it leşlerinin

açılmış ağzının içinde kıvıldayan kurtlar gibi

sokak satıcılarının-türkücülerin-seslerine bile üşüştüler

kervan yollarını eşkıya kesmiş olmalı

çünkü türkü ve aşk gelmedi kaç gündür buralara

ayı yakalayıp şehrin meydanında çırılçıplak oynatmışlar

fısıltıyla yayıldı böylesi haberler

ve rüzgar ürküp kaçtı uzak bir yerlere

başları sımsıkı kapalı yüzleri peçeli kızlar

donlarını çıkartıp dolaşmaya başladı ortalıkta

tam bir rezalet

karanlıktı

karanlık keskin bir bıçak kadar ölüm taşıyordu

dün kol kola dolaşan arkadaşlar

köşe başlarında birbirini katletti

ve kandan uykulara yattı kalanlar

kandan döşeklerde

çocukların yüreklerine saklandı Tarık suresi

bir adam içindeki eşiği söktü ölürken

uzattı yarine ve dedi ki

aslında bu eşikten varılan sendin

sana açılıyordu içimdeki kapılar

bir adam dedi ki

bir başka yurt aradım bunca ömrümde

dolaştım o diyardan bu diyara

meğer asıl diyar ya özgürlük ya ölümmüş

lakin özgür olmayan bir dünyada ölmek kurtuluş değil

cellatlar susturdu ölüleri

dünyanın kulaklarına kurşun döktüler

tarihin bütün kazanımları

insan hakları hayan hakları kadın erkek çoluk çocuk hakları

bütün haklar seyre çıktı bir çağın göçüşünü

oysa aşk nerede ve ne zaman göçerse göçsün

bütün çağlardır devrilen karanlığa

zulum öyle bir vurdu ki aşka

devrildi bütün çağlar

güneşin doğmama nedeni bu olmalıydı

ADNAN DURMAZ