SEVİŞ TORTULARI
sonra
zümrüdi bir geceye döndü göğsü
alçak sesli saçları okşarken ayın yokluğunu
dudaklarından soyu tükenmiş şehvetli arzular tüterdi
işte
aynı yangını
bir daha kimse görmeyecek
mayıs evlerin saçaklarından ıslatırken saçlarını
şuh kaldırımlar
adımlarını çekerdi kendine
mor gömleğin içine saklanmış kahve rengi dişli memelerden
bir isyan çağı açılırdı
ki
morun tonuna benzerdi bütün sözcükler
kaldı öyle
ceplerinde biriktirdiği yalnızlığın parmak izleri
tek tek bıyıklarını sökerken azrail vakitler
aldı başını
koydu soğuk bir namlunun uykusuna
sandı
rüzgar kopmuş
uğuldamış bütün yıldızların keskin uçlarına
demirle dövülmüş
terler döküldü teninin patiskasından
cemre düşer gibi düştü toprağın ağzına
kocaman ve yorgundu
toprak kavaşe
gece yorgundu
karanlıktı
işte
aynı gece
bir daha kim yaşar kim tutar
yakılan köylerin kararmış kül sonrasızlığı
sabırsızlığı
gösterir kendini
İRFAN SARİ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder