TAN DOĞAN: Dün Bir Şâir Öldü

 

dün bir şâir öldü

RESİM: ADNAN DURMAZ

dün bir şâir öldü

ün değil şi’rdi derdi

câmi cemaati kıldı namazını

ve üç beş dost arkadaş akraba…

yok ki çoluğu çocuğu sırtlasınlar cenâzesini

imam dedi “gömün”

uyduk imama

çok eskiden beri tanırdım

edebiyat dergilerinden

-mahlas kullanırdı zâten

mektuplaştık yıllar yılı

sonra inzivâya çekildi

dön gayr şi’re dedimse de dinletemedim

ömrünü kırılgan gönlünün

dehlizlerine adadı

olsaydı derdi ün

olur muydu bir şi’ri

karıştırdım eski dergileri

ağladıkça ağladım…

nasıl unutuluyorsa klasik sanat mûsikîsi

birkaç yaşlı okur hâricinde unutulacak belki

-onlar da ölünce…

gece:

hammâmîzâde ismâil dede efendi dinliyorum:

* “yine bir gülnihal aldı bu gönlümü”  ya da

** “ey büt-i nev-edâ olmuşum müptelâ”…

ve dergilerde kalan şi’rlerini okuyorum

dün bir şâir öldü…

yavaş yavaş ben de ölüyorum

__________________________________________________________________

* rast semai

** hicaz semai

 TAN DOĞAN