ROMAN
kokuşmuş çamaşırların
ipliği dolanmış birbirine
gidenlerin arkasından dökülen su
yosun bağlamış bir günde
dedim ki kendi kendime
bir daha eğilme kimsenin önünde
öyle değirmi bir şapkam da yok
gölgesinden geçeyim dara düştüğümde
kendir ipinden halatlar dokudum
bu gemileri denize indirmek için
tomurcuğun günleri sayılı
öyküler doğdurdum
romanların içinden geçince
MEHMET RAYMAN
İKİLEM
Sizi bilmem ama, her hali var bende insanlığın...
Gün oldu, aptal bir aşık oldum,
Gün oldu, çiçeklendi erdemlerim..
Gün oldu, gittim ardından içimdeki şövalyenin,
Gün oldu, tükürdüm suratına...
Sizi bilmem ama,
Her hali var bende insanlığın..
Bazen çok sevdim kendimi,
Nefret ettim bazen..
Çok çalıştığım da oldu,
Geçtiğim de tembellikte Oblomov'u..
Ama kendime en çok kızdığım konu,
Bu kadar acı, bu kadar yoksulluk varken,
Bir devekuşu gibi sokuşumdur usumu toprağa..
Hani az önce dedim ya,
Sizi bilmem ama,
Her hali var bende insanlığın....
SEDAT AKINCI
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder