ERCAN CENGİZ: Güneşten Geldik Güneşe Gideriz

GÜNEŞTEN GELDİK GÜNEŞE GİDERİZ

‘güneşten geldik güneşe gideriz’
ha tek parça dona kalmış bakış
idam sehpalarında sallanarak
ha parçalanarak bedenlerimiz
cellada amin diyen imam
ovuştursun ellerini
mezar taşlarımız kırık

güneş içilirken avuç avuç
güneşe sözlü her karanfil bilirdi
halklara borçlu öleceğini
solmasın diye renkleri
başları eğilmesin diye bebelerin
en güzelini seçip verirlerdi şafağa

erkenden tutulsun sokaklar
pusular atılsın köşe bucak
gecenin karanlığında varsın
izleri sürülsün
varsın üleşsin çakal sürüleri
binlerce kurşun, bombalar patlasın

‘emekçilerle alay edercesine
pastaya altın konup yeniyorsa bir yerde
yıkılmalı zalimin bu çarkı
yıkılmalı bu adaletsizlik’
güneşe sözlü ışıldayan gözlerle
muştulanır yarınlar

devrimin her sıra neferinde
aynı sıcaklıkta beslenirdi direnci
kara bulutlardan süzülen ışık
girdiği toprağı tanırdı
aynı gözlerdi halklar arasında
ve aynı ellerdi özgürlüğe kalkan

dağlardır insana
ekmeği yoldaşça bölüştüren
acıyı-seviyi içirip insanı özgür kılan
dağlar ki ne para tanırdı ne devlet
ne soytarı palyaçolarını
bu kahrolası düzenin

ERCAN CENGİZ