HAMZA İNCE: Vuruldu Geceler— MEHMET RAYMAN: Kaput Bezi

VURULDU GECELER

Yalnızlığı suda yakarak
Küflenmiş acılara üşümeyi takan
Yorgun çocuk yaşam direncinden
Coşmaz sokaklar çorak tarla rengi
Çürük kökte yarık ayak
Cellatın suratına bırakıyor kan
Telaşlı bir sonla

Sesiz bir öcü
Dona kayıtlıyor kan
Doyarsız bir kışın kar savurmasında
Ölen çocukların bedeni

Hazan toplayıp gitti yapraklarını
Sığınaklar yurtsuz bir kürdistan
Ah çekmeyen bebe bedenleri
Orta yerine düştü insan sufatına
Vuruldu gece küflenmiş acılarda
Hayat üşümeyi taktı

Yakıldı kutsal düşte umut
Kurşun izi ırmağın ağzında
Taktı üşümeyi
Yalnızlığı suda yakarak

HAMZA İNCE

KAPUT BEZİ

önce bize gelir
yer içer uzanır sedire
sabah olunca çıkar sokaklara
izini belli etmez kimselere

hiç tanımadığımız biri olur
akşam eve dönünce
hemen dilini çıkarır
başlar bizimle alay etmeye

dut mevsimi gelince sevinir
gözleri kapalı yürür
şiirin bile aklı ermez onun gidişine
o yüzden hep mutludur ipek böceği

dut yemiş gibi
isteğe bağlı pirim öde
ölüm öncesi verirler eline
iki metre kaput bezini.

MEHMET RAYMAN