AZİZ KEMAL HIZIROĞLU: Emek Kayalarında Bir Kızılderili: Güngör Gençay— BEKİR KOÇAK: Rengin Yüreğime Düştü

EMEK KAYALARINDA BİR KIZILDERİLİ:
GÜNGÖR GENÇAY

soyundu kağıttan giysilerini
kırık bir çekmeceye, ters çevrilmiş zarfa
üç nokta yan yana döktü de gitti
biraz konuştuk çokça içlendik

emekçi kabilelere akıttı zamanını
masalsız çocuklara, yaralı umutlara
ömrünü kitaplara verdi de gitti
biraz okuduk çokça kitlendik

varsıl sahafları soktu yorgun usuna
yabani çiçekleri, kalemuçlu çığlığı
çıkınındaki acıları örttü de gitti
biraz fark ettik çokça görmedik

kaya mezarlarında ölümsüz reis şimdi
sömürgen pusulara siper kızılderili ruhu
kınına sokulmaz direnci gösterdi gitti
biraz uğurladık çokça özledik

AZİZ KEMAL HIZIROĞLU

RENGİN YÜREĞİME DÜŞTÜ

seni ağaçlardan dinledim mayıs, çiçeklerden
rengin yüreğime düştü
en çok sevdiğim sözcük
yürek dedimi doluyor boşluk
çocuklar kanatlanıyor
toprağı suyu gibi şiirin
anne sıcaklığı çoğuncası
dili tutuluyor kederlerin
ne varsa öz
ateş gibi tanrısal
su gibi aziz

seni bollukta tanıdım mayıs
canlılığında doğanın
gürül gürül umut gencecik
insan eli değmişse ki değmiş
ölüme biçimlenmiş
o yüzden darağacı
o yüzden biraz zindan

öfkesiz akşamlara sakladım öykünü
kapı kapı dolaştı itirazın
vicdan karanlığı kırıp geçti dalları
git diyorsun da gidemem
dağarcığım dolu sevinç
sözcükler bin bir heves
işler sevgileri pusulardan uzak

bu ayda sağılacak yaralar
anlaşıldı şimdi gülümsemendeki ısrar
kuş konduracaksın acılarına
kanat olup yarınlara
belli mayıslara varacaksın
merak etme çözüldü kördüğüm
bırak gözyaşların aksın
saçların ot kokusu
sabrın dillere düşmüş hayat
yaşından büyük bilgeliğin
geçmişi geleceği herkese anlat

BEKİR KOÇAK