İRFAN SARİ: Sesin Çakışı

SESİN ÇAKIŞI

sesinin ırmağında dinliyorum dünyayı
çünkü önce gırtlağının sahibi
dolaştı bedenimin yataklarını

uçsam kollarından türkülerin evine
dolaşsam
ve kalbinin dam kapağı memenden yani
uyansan şehvet isi tutan bir gecenin yarısına
çatlasa dudakların iç çeken duruşları
ve bir yol aralansa
sesin yine tılsımıyla akıverse, aks çarpması

ve sesinin fotoğrafını
ırmakların, akarsuların ve derelerin ellerine verdim
deniz oldular.
her ırmağın senfonisi
her akarsuyun hicranı
her derenin türküsü
deniz yüreğimin geciken parçası

gülümsüyorum…
içimde ki kıyamet ilk defa gördüğü düşü anımsadı
ne celladın uzadıkça uzayan boyunda akrep
nede akrebin zehrinden can veren bir ölüyüm ben

ölüyorum…
içimde beşinci mevsimden bir tufan
sessizlik uğultusu
eğ
az daha sesinin hükmünü
bu uzayan gecelerin kederi çekilmiyor.

eğ biraz daha,
nefesinden bulutları taşı
biraz sonra selleri ezberler bu vakitler
aşk dem yaprağıdır
inleyen şarkıların tutkusundan
çal benim için.

İRFAN SARİ