MEHMET GİRGİN: Kırgın—AHMET TAHSİN: Nasıl da Sevdim Seni Yakarken Dağdakileri Ateş

KIRGIN

Klişeleşmesi başlangıçların
Ve uçması kırlangıçların

Alıç ağacı vatanıdır özlemin
Kükreyen nehirlerin çocukluğudur

Doğum ve ölüm öksüzdür
Köksüzlüktür bu budala bakışlarda

Beni alın, şah’a verin
Ya da sultanın şakası olayım 

Uyuz uydusu olayım martıların
Mart kapıma gelsin, kazma ve küreğime 

Ömrüm kargaya ve kırgına uzansın
Çalı ve çırpıdan utanan çocuklara 

Ev kuralım, tozundan gülücüklerin
Kimse kırılmasın kimsesizlikten 

Budalayım ben, ne bulsam
Sana yazıyorum, kaybeden yazgıma
(çırılçıplak ve çığlık çığlığa her an)

MEHMET GİRGİN

NASIL DA SEVDİM SENİ
YAKARKEN DAĞDAKİLERİ ATEŞ 

Nasıl da Sevdim Seni Yakarken Dağdakileri Ateş
Kardın yağdın baharlarıma.
Sana çocuk, sana heyecan,
Saçaklarda buz salkımıydın.
Açmamış aydın,
Kaçırdım gecelerimden.
Ellerimde kaydıraktın çocuklara, yakalayamadım. 

Sendeydi evrenselliğimin canım tutkusu.
Oğullarımızın adını umut koyduğumuz.
Sendin özlenen,
Yokluğumuzu çağrışırken tezeğin kokusu. 

Sevda gözleriyle baktım sana,
Umudun gözleriydi.
Kadınımdın,
Rüyamdın, sımsıcak bir gecemde,
Yayla suyu gibi akıp gittin,
Erişemedim.
Dağlarda bir gerilla silahıydın, sarıldım sana.
Rüzgârlarla uçup gittin, sevişemedim. 

AHMET TAHSİN