AHMET TAHSİN ÇINAR: Günaydın Kızım

GÜNAYDIN KIZIM

RESİM: ADNAN DURMAZ

Günaydın kızım,

Bak yine doğdu güneş;

Gece sefası kapadı yapraklarını,

Uçuştu yuvalarından kırlangıçlar

Dağların şavkıdı sarpları

Ve Amasya kalesi üç bin yıllık anın,

Yeniden gerindi evrime.

Mumyaların soğuk yüzü,

Şahidi değilse de, ispatı geçen zamanın.

Bu doğa,

Şunlar da toprak ve taştırlar

Benim dedemden önce vardı,

Babamdan sonra da varlar.

Şu yoldur,

Şu okul.

Büyüyüp yürüyeceksin yolda

Öğreneceksin okulda

Ben verdim parasını;

bir içimlik tütünde,

bir yudum çayda.

Şunlar ağaçlar kızım,

Fırsat buldukça gölgesinde yattık

Rakılar içtik, silahlar attık.

Çeşme başlarında bekledik

Kara gözlü, ak göğüslü kızların gelmesini.

Seni de bekler bir delikanlı

Söğütlü çeşmesi olan bir kentte yaşarsan.

Ve de bu ağaçların hamurundan yapılmış kağıtlara

Aşk mektupları yazdık.

Manifestoyu yazmış bizden öncekiler,

Sen,

tarihi yazacaksın bizden sonra.

Şimdi mevsim yaz,

Elmalar allanmada, narlar ballanmada.

Uçurdu uçuracak serçe yavrusunu

Dağda tavşan göcesi, yeni öğreniyor korkuyu

Komşunun köpeği sekiz doğurmuş, hepsi de kara

Kaldırdı kaldıracak köylü hasadını;

Satacak bezirganlarına ticaretin,

Doymak bilmeyen, elleri kanlı.

Ve grizu patladı patlayacak yer altında

Parçalanacak veya yanacak, kömür işçileri

Dağıtmadan evlere dağların sıcağını.

Kara bir paradır;

Tarlada sarı sıcak,

Burçakta diken,

Harmanın, hasadın, borcun alacaklısı

Dükkanın, pazarın, inciğin, boncuğun

Elbisenin kumaşın, paranın sahibi

Yani yaşayan , yaşatan

Kurşunu döken tetiği çeken

Sırtımızdaki bıçağın,

karnımızdaki açlığın sahibi.

Bunları tanımalısın;

İşçiler

Emekçiler

Köylüler

İnsanlarımız;

Dağların ısısını yıkıp dağ gibi evlerimize,

Harmanı kuran

Hasadı savuran

Ekmeğin üreticisi, boncuğun yaratıcısı

Demirin özüne katıp özünü,

Çeliğe su veren

Sulara kolan vurup zapteden,

Avucunda yaratan elektriğin gücünü.

Asfaltın katranını kavuran, yüreğindeki ateşte

Yani,

Kutsal ellerin sahibi.

Bu da demir kızım;

Deliklisi yapıldı bozuldu mertlik

En hasından paslanmazından yapıldı metelik

Bursa’da bıçak yaparlar bundan,

Kırıkkale’de pulluk

Kelepçe ve pranga yaparlar,

Mahpushane yaparlar;

Büke büke pencerelerine,

kapıları bundan.

Önüne dizerler cellatları

Kızlar kalır babasız,

Babasız kızlar yıkar zulmü pamuğum

Döve döve tezatları.

AHMET TAHSİN ÇINAR