ADNAN DURMAZ: Kalbim Irak-Gönlüm İsyan-2

KALBİM IRAK-GÖNLÜM İSYAN 

Anlatılan olay ve kişiler gerçektir

FOTOĞRAF:ADNAN DURMAZ

5
HESABI SORULMADI

DİKTATÖR YAKALANDI !
diyorlar
“THE DICTATOR WAS CAUGHT!..”
sönmüş bir yanardağ bacasına benziyor ağzı
gözbebeklerindeki cehennem göçmüş
ölümcül bir kabustu bu bakışlar
geceleri kandilsiz ülkenin her evinde
Saddam’ındı mülk ve can
ve şeyh
ve ağa
ve petrol
gerisi aç
gerisi fakir…
umutların yüreğini yerdi
Vâhid - Selâse– Hamseh- Seb'ah-tis’ah
şu merhamet dilenen insan kasabı
ne yaşlı ne genç derdi
acıyla yıkardı şafağın gülüşünü
ne dua umurunda - ne figan ı ah
zulümler uşağı- can bezirganı
şarabı kan
bakışları kir
hesabı sorulmadı…

kuştüyü yastıklara alışmış başı
yassı bir kerpice benziyor şimdi
kirlettiği kızların gözyaşlıyla sulardı
harcı kanla karılmış saray bahçelerini
kum acı
dağ karanlık
hiçbir şey sorulmadı …

ölüp yeni gelmiş gibi öte dünyaya
sanki ilahi mizanda
şaşkın
itaatkar
korkak
iki mezarlık örümceği gözleri suratında
ve aşağılık
ve zavallı
bir hortlak
merhamet dileniyor Tikrit sokaklarında

tiril tiril libaslar giyerdi
sabi katili kasap
bir kesek parçasından farksız kafatasında
azap tezgahları
ateşten acımasız-çölden insafsız
ne Allah tanıdı ne kitap
tir tir titriyor şimdi
yüreği pasak pasak

binlerce canı olsa
her gün birisini alsan
hesap sorsa mezardaki ölüler
diner mi acısı anaların
hıncın ateşi söner mi

sanki ne kan içip-ne can üleşmiş
cehennemler dökülmüş suratından
dünya ekranlarında
boy boy görüntüleri
bakışından giyotinler sökülmüş

Yaranın üzerine üşüşmüş sinekler gibi
Sokak sokak yağmacılar
orada
fosil kesilmiş zamanda
sabrın kanında yürüdüler
boğazlanmış ay ışığında
çıplak karanlığı büründüler
tarihin en başından buraya kadar
solucanlar gibi
süründüler
öç alırcasına yağmalıyorlar şimdi
hiç oturmadıkları evlerin
görmedikleri eşyalarını
hışımla
onlar ki insanlıktı
hayata sürgündüler

şimdi
bu kanayaklı ülkenin başına
ölümler yağdıran iblis
hangi özgürlüğü getiriyor
adı bilinmedik silahlarıyla

yerin altında uyuyan
şu yedi başlı yılan
diktatör ve adamlarının
diktatör müslüman
ben müslüman
yalnız acıyla yoğrulan
kum benim
Asur saraylarına akan
Babilin bahçelerini sulayan
kan
benim…

buralarda suçsuz yere insan yakılır
dünyanın hesapları mahşere bırakılır
kaderden bilinirdi cümle acılar
hesabı sorulmazdı

hep benim gözyaşımla yıkanır şafak
saltanatlar kurulur kemiklerimden
şu habis karanlığı taşımaktan yaralı omuzlarım
aah hurma gölgelerinde söylenen
sessiz
ve kan revan bir ağıttır burada yaşam

ne yana dönsem
özgürlük ola
neylesem haram !..

6
KİRLİ BİR DİLENCİ YAKALANDI

Necef’te
İmam Ali Camii’nin önünde
kirli bir dilenci yakalandı
muhtemelen iğne vurdular damardan
nükleer santral aradılar ağzının içinde
bit muayenesi yaptılar

ne o bildiğimiz hunhar
cehennem bakışlı
babacan bıyıklı Saddam
ne Halepçe'de
çocukları yiyen yamyam

kendi diktatörünün
terlikle döverken heykellerini
başına
bombalar yağan
bir kent
hangi diktatör
daha iğrençti
ve daha sevimliydi
hangi mezellet

7
HANİ

o yamyamın elinden
alacaktın ya
hani sen beni
alıp da özgürlüğe
salacaktın ya
ben bu dar dünyada
özgür
gülecektim ya

silahları Saddam’a
sen vermedin mi
Halepçe’yi cehenneme
çevirmedin mi

8
EY ÖLÜ ÇOCUKLAR
ÖLÜ ÇOCUKLAR

FOTOĞRAF:ADNAN DURMAZ

De ki: “Ey kavmim! Elinizden geleni yapın. Ben de (görevimi)
yapacağım. Ama dünya yurdunun sonucunun kimin olacağını
yakında öğreneceksiniz. Şüphesiz, zalimler kurtuluşa eremezler.

EN'ÂM SÛRESİ-135

şimdi
bir kez daha
elleri yanıyor bir şehrin
karanlığın ortasında
beş dallı ağaçlar gibi
alev parmaklarıyla
dünyayı sarsa sarsa çığlıklar yürüyor
bir şehrin kolları meşale kesilmiş
peşi sıra binyılları sürüyor

haykırıyor ABD’li diktatör
“IRAKTA DOĞRU ŞEYİ YAPIYORUZ
VE TARİH
BUNUN DOĞRULUĞUNU KANITLAYACAK !”

avuç avuç
ölüm saçılıyor
şehirlerin başına
hınca hınç
hınç
ey ölü çocuklar
ölü çocuklar
bayram şekerleri
değil ki bunlar

o yamyamın elinden
alacaktın ya
hani sen beni
alıp da özgürlüğe
salacaktın ya
bu dünya bahçesinde
özgür
gülecektim ya

kolları yanıyor ülkenin
tutuşmuş tarihin çadır direği
çatısı alevler içinde yürek
ve haykırıyor kollarının köseğisiyle

ey insanlar!
ey insanlar!
İnsanlar!..

kurşun geçirmez zırhlarına çarpıp duyarsızlığın
geri dönüyor sesi
kuzusunu yiyen kurda bakıyor sürü
orada
tüm insani kuruluşlar
orada
insan hakları
orada
yüz bin yıllık birikimi insan olmanın
yanıyor

çocuğuna daha sıkı sarılırken bir ana
onurun gözyaşları tutuşuyor
dünyanın her ucunda
ora kanıyor

ülkenin ayakları tutuştu
tarihin duvarları yalım içinde
gövdesi akkor kesilmiş
dimdik ayakta hala

Irak
ateşten parmaklarıyla
bir gömlek dikiyor
direnişin sırtına
zulmün orta yerinde büyüyen bir yanardağ
ölenlerin son gözlerinden
çok beklemiş suskulardan
dağ olmuş ağıtlardan besliyor yangınını
kumdan bir öfkeye kesiliyor koca ülke
acıdan bir yıldıza
yalımdan bir bayrağa
vazgeçiyor ölmekten…

9
DİLENME EY KUM
DİREN

dilenme ey kum
diren
kellesini başkaldırı bayrağına çevirmeyen halk
silinsin tarihin yüzünden
zulme susan insanlık
beklesin
sırasını
diren
ey kum
diren
ki ateş kesilsin gövden

benim de dağlarım var
zalimler görüp geçirmiş
şafaklar bilirim
kanla yıkanmış
dağlarım var
Tanrılara başkaldırmış Gılgameş’in dağları
Direnirim…
koyu karanlıklarda
Güneşi koynunda saklama ustasıyım
kaç
kırbaç
artığıyım
aç kurtlar geçmiş tarihimden
kellemi sürerim silahıma mermi diye
gözyaşını kurşuna çeviren simya
benim eserim
git sen sus
ey uygar dünya
kuzgunlar nasıl saldırır leşe
bak onlara uzaktan
köpekleşe köpekleşe…

11

SAMARRA

sabır
çöllerden susuz
burada hep
aç – bi ilaç dururlardı
tevekkül ve baş eğmişlikle
çağlardan uzak
yalın ayak
çıplak
kum solurlardı

namustu
kadın
ve
namus
için
adam
vururlardı

haram aylarıydı
az kaldı ramazana
havada panik
sokaklarda at ılgarlayan korku
göğün kara tavanında
ürkek yıldızlar vardı

dönek Ahmet Çelebi’nin itleriyle geldiler
kapıları tekmeleyip
hanelere girdiler
ırzına geçilmiş gökte
arsız helikopterler
toplandı kız çocukları
çığlıklar içinde sürüklendiler

direnemediler…

anaları babaları bakakaldı geride
ağlamak bağırmak sığmadı yüzlerine
Allah’tan oracıkta ölmeyi dilendiler
kim demiş
tüm acılar
ölümle diner

Amerikan ciplerinde
alıp
gittiler
...

ADNAN DURMAZ