DENGE
RESİM: ADNAN DURMAZ
Sandalyeleri tekmelediler gülerek;
Güneş irkildi sevdasını sarıp dengeye,
Eylem şimdiyi eskitir gönderlerde,
Yıldırımdan hızlı düşünce devrimi taşır dengeye.
Ne darağaçları, ne müfreze kolları
Saramadı devrimci yürekleri
Tüm aydınlıkları tutuşturdu yanan canları.
Kan içen alçak emek düşmanları,
Sığınacak yer bulamadılar görüp çokluğumuzu,
Bir atom olup girdiğinde yüreğine güneşin
Tüm dengesizlikler durdu zamanın rahminde.
Doğru bir tane olduğunda sardı yürekleri,
Yalan diller çoğalttı gerçek olmayanı...
Gerçek olmayan karanlıklardan çıkamadı hiç
Güneşin yüreğinden uzandı devrimin ışığı
Canlar içtiler gerçeğin şerbetini,
Sonsuz sevdalarını azık etiklerinde.
Bir emekçi yüreği taşıdı usanmadan,
Güneşin içindeki dengeyi savrulup şimdilerde,
Bir şey yürüdü bir yere gelecek geldi ellerine,
Omuzun omzumdaydı yeni dünyanın
MUSTAFA SÖYLEMEZ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder