ADNAN DURMAZ: Ateşin Dağ Yumruğu

ATEŞİN DAĞ YUMRUĞU

 FOTOĞRAF: ADNAN DURMAZ

İrin akar erer yara ağrılarla patlar çıban

Su yara yara büyütür yarı - acılarda büyür insan

Eski bir meseldir bulutlar-sonsuz bir şiir dokurlar akşamın atlasına

Dipsiz bir susuş uçurumu kalır-selsele başlayan eprimiş sevdalardan

Neye tanık değil ki zamana gülerek bakan devasa fanus

Ayaklar altında ezilen toprak değil sayısız can

Aşkın kapısına vardım da bir gece bulutların tüllerinden

Derin bir sessizlikle dilsiz söyleştim zirvelerin en derininden

diplerin zirvesinden

vardım da aşkın kapısına anladım zincirlenmiş bileklerimden

erilmezmiş gerçek aşka zindanlardan geçilmeden

Kendinden çıktı da çiçek oldu dikenli dal

Var sen de çık kendi hayal kapılarından

Ulaş arşa

Buluş kâinatın uçsuzluğuyla

Çık kendi kabuğundan

Biz ki insanlığın cümle ayak takımı

Ayaklarınızın altında

İnsanken çevirdiniz bizi kula ve karavaşa

Çapulcular,böcek sürüleri,prangalı kelepçeli doğanlar

Zincirle gömülenler

Var sen yücel arş-ı alaya

Kibar ince nazenin kadınlar

Asaletlinden sual olmaz adamlar

Öyle ya insan diye tek sizi yarattı bütün tanrılar

cümle cennetler sizin her İki cihanda

Ve biz böcekler gibi

Sürüne sürüne ölmeye devam edelim

Ya sürdüğünüz savaşlarda gırtlak gırtlağa

bazan üşütme-kızamık-çocuk üstüne

gah bir karış tarla için

gah namus uğruna

Yiyerek birbirimizi

Benimkisi alın teri

Kan ve gözyaşı

Sökülen yürek

Ve celladının sen olduğunu hiç bilmeyerek

Ve bilcümle tanrıların

Bizi sana hizmetkar yarattığını düşünerek

Sen devam et daha kaç yüz yıl

Kan içip can yemeye

Sürüp gitsin

Cennetinde

Tartışılmaz sultanlığın

Ey firavun oğlu firavun

Dilsizdir aşklarım bile

Kalmışım aşılmaz izbelerin ardında

cahilim

Göğün ve alın çizgilerinin kitabından okudum

Sevdamı kanımla dokudum

Canımla isyanlar tutuştu

Çıbanlar olgunlaştı cerahat içindeyim

Büyüdüm zulumlarda acılarda büyür isyan

Kıyamet alameti öfkeyle sarsılır dağlar

Mataramda kendi terim

Sırtımda yüklü binyıllar

Yüreğim büyüyor döşümde

Ateşten dağlar kadar

Susacağım susacağım

Kan kusacağım

Öfkemin dağ yumruğu başına inene kadar..

ADNAN DURMAZ