AYAZIN ÇOCUKLARIYIZ
Ülkemin doğusunda karlı dağlarda
Beyaz örtünün ayazında doğdum.
Ondandır ısınmaz ellerim
Sevgi sıcaklığına özlem duydum hep,
İzin ver sevgilim
Sıcak avuçlarındaısınsın ellerim.
Doğduğum yerlerde ayazdı her yan
Uğraşları başlarından aşkındı anaların
Toprak dolu çaputlar içindeydi bebekler
Bir avuç sıcaklığa hasret
Beşiklerinde debelenir çırpınır ağlar
İşe yaramaz çırpınışlarıaranır analar
O bebekler ki sıcak memeye hasret,
Çoğumuz bebekliğimizde küstük
Ayaz kesen yaşamın acımasızlığına
Kanatlandık uçtuk bir bir
Ayaz ötesi bilinmez sonsuzluğa
Sıcak memelerini veremedi analar
Çaresiz baka kaldılar ayaz kesen bedenlere
Gözlerinde dökecekleri yaşbile bulamadılar
Ufuklarıaşan yavrularının ardından
Sevgilim işte böyleydi bizim memleket
Kırık dökük ören örneği evler
Böylesine ayaz keserdi her yan
İşte o ülkenin buz kokan çocuğuyum
Ellerimi al avuçlarına
Hasretim sevgi sıcağına
Yaklaşın ısınayım sevginizin sıcağında biraz
FAHRİ ERCANLI
DAMARLARIMIZDA GÜZEL HAYAT
Güzel insan Hasan Ferit Gedik kardeşime
yüksek oksijenini
mısır inciri tadını
özgürlük fırsatını bir de
veriyordu
boyun eğmeyenlere sokaklar
saklamadıkça korktuğumuzu birbirimizden
durdukça yan yana; inatçı, eşitlikçi, tanıdık
doğanın ışığı doluyordu hücrelerimize
ayın güneşin suyun gecenin...
insanın kanı bir de
beklenmedik bir fotosentez haliydi sokaklar anlatılmaz
yaşamın yanında olmanın o en koruyucu esrimesi ile
gökyüzüne benziyorduk gittikçe
azalıyordu yüreklerimizde korku
çoğalırken damarlarımızda güzel hayat
sirke, süt, maske, ölüm gazı ve kan.
ama hiçbir yerde şifresi olmayan
doğanın her yaşa tanıdığı onurlu yaşama fırsatını
sunuyordu boyun eğmeyenlere
sokaklar ile acıyı
kendinde duyan yürekler
ABBAS KARAKAYA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder