ALİ ZİYA ÇAMUR:Üç Mavi Uçurum

ÜÇ MAVİ UÇURUM

Yaslanırken gecenin demir kafesine
Gövdemin siliniyor taşlanmış nakışları.
Uyandığım göç dirliğinde kesiyorum  kederlerin kurdelasını.
Uzun yürüyüşlerde büyüler kırık düşüyor kaldırımlara,
Çözüyorum kanlı sargılarını bir bir...

Üç yurtsuz  turna tünüyor şimdi yıldızlı sonsuzluğa

Düştü hayatın soğuk terlerine üç mavi uçurum,
Nefretlerin baskın sessizliğine döküldü takvim.
Gün günü döllerken kısır döngüye
Paylarına  düşen umut tükendi!

Uğurlanıyor bahçesiz  üç gül konduğu kırık dallara,
Uçuklamış tomurcuk uçlarında barut izleri,
Erikler çıkmadan gömüldü içine kendi rahimlerinin.
Elim açılıyor kutup boylarının ak yaylasına...

Şimşek gölgelerinde keder uzun gün kısa bu kış.
Sılalardan  dokunmuş yağmurlar saçaklarda,
Anlık vuruşlarda  sırt sırta üç  damla...
Anlaşılmaz ürpertiler kaldı o kayıp imgelerden,
Dizelerimde kara delikler,  adresi bucaksız zincir sessizlik...

İhanetler bozuyor kilitlerini ateşlerin,
Bir katran süreği maviden cinayete boyuyor
Bütün nehirleri...

ALİ ZİYA ÇAMUR