İRFAN SARİ: Özgürüz

FOTOĞRAF:ADNAN DURMAZ

En sonunda gözlerin asıldı ardıma
Bileklerimde demir ağırlığı
İki kolumda iki dünya üryanı
verip selamı
eğdim,
kiraz ağır gelir dala

bir kitabın en süren yerindeki gözler gibi yürüdüm…
alnım mavi sürmeli gök
yüreğimde çekirdeği çatlamış sevda
özgürsün artık
her seher duvarın ardında
suyu avucunda besle
çiçeği dağ yolunda
akşamdan, akşama

her daim sürülü fişenk gibi
tetiktesin
yalnızlık orduları sürer üstüne
cehennem yaralarının kanadığı yerde

burada düşünme beni
tavşanın kendi koşmasından korkar gibi olursun
beni
ırmak kollarının buluştuğu yerde
bir gevenin toprağa doyduğu
yorgun bir kaçağın
nefesini sakladığı yerde

olmadı
kınalı bir kısrağın
kasıklarına düşen ıslak bir akşam üstünde
limoni ay yansıması düşmüşken yelesine
orda
yalnızlığını mayın infilaklarında bağırırsın
ölmedim ben
gözlerinin altına yosun tutuşun neden?

ölmedim…
duvar sabırsızca bekler hala
senin sabrın çimen boyundadır
ekilmiş tek tohum özgürlüğümüz
patlamış aşk dolu sabahların müjdecisidir.
özgürüz…
bilmesen de…
özgürüz yarınla…

İRFAN SARİ